Türkiye sefalet endeksinde dünya şampiyonu oldu.
Sefalet endeksi enflasyon ve işsizliğin toplamından oluşuyor.
Bu hesaba nazaran Türkiye, sefalet endeksinde 93.3 puanla dünya birincisi.
Türkiye’yi 89.9 puanla Arjantin izledi.
Türkiye yüksek enflasyon sıralamasında da G20 ve Avrupa ülkeleri ortasında maalesef birinci sırada.
Türkiye İstatistik Kurumu’na (TÜİK) nazaran yüzde 83, Enflasyon Araştırma Grubu’na (ENAG) nazaran yüz de 186 enflasyon var. İstanbul Ticaret Odası’na nazaran İstanbul’da enflasyon oranı yüzde 108 seviyesinde. Üretici enflasyonu ise yüzde 150’yi buldu.
Türkiye’yi bu tabloya cumhurbaşkanlığı hükümet sistemi getirdi. Bu sistemde uygulanan iktisat siyaseti halkı fakirleştirdi, hayat pahalılığı ve işsizliği tepe noktaya taşıdı.
Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan, 2018 seçimlerinde vatandaşa “bu kardeşinize verin yetkiyi faizle, enflasyonla nasıl gayret edilirmiş görün” diye seslenmişti. Seçmen de Erdoğan’a yetkiyi verdi.
Erdoğan’ın yetkiyi aldıktan sonra ekonomik göstergelerdeki gelişmelere bakalım.
Haziran 2018’de akaryakıtın litresi 6,20 liraydı, Haziran 2022’de 27,50 liraya yükseldi. Motorin 5,60 liraydı, 29,90 liraya çıktı. Dolar 4,70 liraydı, 17,30 liraya yükseldi. Enflasyon yüzde 15’di, yüzde 70’e çıktı.
Bugün ise dolar 18,60 lira, enflasyon resmi sayılara nazaran yüzde 83 oranında.
Bu tablonun nedeni iktidarın enflasyonla gayret etmemesidir.
Merkez Bankası, iktidarın talimatıyla asli vazifesi olan enflasyonla çabayı bıraktı. Enflasyonu körükleyecek bir faiz siyasetine geçti.
Politika faizini düşürmeye başladı. Bir yıl içinde siyaset faizini yüz de 19’dan yüzde 10,5’a düşürdü. Bu yanlış siyaset sonucu dolar ve enflasyon fırladı. Faizi düşürmeye başlamadan evvel yüzde 19 olan enflasyon bugün TÜİK’e nazaran bile yüzde 83 ki, öteki kurumlara nazaran yüzde 180’lerin üzerinde.
Düşük faizin cari fazla yaratacağı, bunun doları düşüreceği böylelikle enflasyonun da düşeceği tezi çöktü. Öbür türlüsü de olamazdı. Dünya enflasyonu düşürmek için faizi yükseltirken, Türkiye’nin “doğrusunu biz biliyoruz” diye faizi düşürmesinin sonucu yüksek kur ve yüksek enflasyon oldu.
Bu siyasette ısrar eden iktidara karşılığı Türkiye İş Bankası Genel Müdürü Hakan Aran verdi:
“Artık biz iktisat modelinin desteklediği bölümleri bile destekleyemeyecek noktaya geldik. Faiz inerken krediye erişim zorlaşıyorlarsa bunun kimseye yararı yok.”
Peki iktidar, 2011 yılında, Türkiye’nin 100 yılında, 2023’de nasıl bir Türkiye vaat etmişti?
Milli gelir 2 trilyon dolar olacak.
Kişi başına ulusal gelir 25 bin dolar olacak.
İhracat 500 milyar dolar olacak.
İşsizlik yüz de 5 olacak.
Ve Türkiye dünyanın gelişmiş birinci 10 iktisadı ortasına girecek.
Peki 2022’nin sonunda durum ne?
Milli gelir 800 milyar doların altında.
Kişi başına ulusal gelir 8 bin doların altında.
Mevsim tesirinden arındırılmış işsizlik yüzde 20.
İlk 10’a gireceği vaat edilen Türkiye ekonomik gelişmişlik sıralamasında 17 sıradan 21 sıraya düşmüş durumda.
Gerçekler öyleyken iktidarın hâlâ güllük gülistanlık bir Türkiye tablosu çizmesi, pembe bir tablo ve umut propagandası yapmasının hiçbir inandırıcı istikameti yok.
Gerçek şu ki iktidarın Türkiye’yi getirdiği yer sefalet şampiyonluğudur.
