Kanye West’in popülerliğinin de tesiriyle kendisini fazla önemsemesi “magazin” hudutları içinde kalsaydı pek sorun olmazdı herhalde. Fakat, evvelce hafife alınan Lider adaylığında ısrarlı oluşu, göze çarpan bir siyah figür olmasına karşın “Siyah Ömür Önemlidir” hareketlerini eleştirmesi onu “sorun” yapıyor olağan. Yani, tamam, aptallık derecesinde bilgisiz ancak, yok sayılacak biri değil. Zira kendisiyle tıpkı zeka seviyesinde olanları etkileyebilecek kadar tehlikeli laflar ediyor.
Trump bile şaşırdı
İki yıl sonra yapılacak Başkanlık seçimlerinde aday olma konusunu o kadar ciddiye aldı ki, geçen hafta konutuna akşam yemeğine gittiği eski Lider Donald Trump
West’in son herzesi Hitler’i övmek oldu. “İyi şeyler yaptı…Yollar, havalanları. Onu seviyorum” dedi bir söyleşide. Anlaşılan saçmalıklarını tadında bırakmaya niyeti yok. Ayrıyeten bir siyah olarak Hitler Almanyasında yaşasaydı başına neler gelirdi bilmiyor muhtemelen. “Magazin figürüdür” diyerek küçümsemek gerçek olmadığı üzere bu türlü yaklaşmak bu tiplerin savunduklarını “normalleştirmeye” yarayacağı için oldukça ziyanlı da olur. Bu nedenle görmezden gelmek hakikat olmaz.
ABD’de yaşayan bir siyah sanki kiminle gurur duyar? West’le değil, bu kesin. Adolf Hitler’in “beyazların gücünü“ dünyaya göstermek maksadıyla düzenlediği 1936 Münih Olimpiyatları’nda tüm “beyaz” yarışmacıları geride bırakarak birinci olan, böylece Hitler’e büyük bir “ırksal acı” tattıran siyah atlet Jesse Owens‘la elbette. Owen’ın başarısı üzerine, Hitler’in Propaganda Bakanı Joseph Gobbels’in günlüğüne “beyaz insanlık kendinden utanmalı” diye yazdığını söylerler. West’in sevdiği Hitler’in en sadık bendesiydi bu Gobbels.
West, kusura bakılmasın lakin “dünyadan bihaber” birçok ABD’li siyah üzere Nazilerin yalnızca Musevileri yok ettiğini sanıyor. Bu bile Hitler denen meczuptan nefret etmeye yetecekken, tam bilakis o yol, havaalanı, hastane yapmış oluşundan dolayı “takdir” bile edilir kimi siyahlarca. (Maalesef).
Siyahlar da kurbandı
Oysa bir nefret ideolojisi olarak Nazizmin maksadında, en büyük kurban olsalar da Yahudi günahsızlar dışında öteki kümeler da vardı. Fiziksel/zihinsel engelliler, eşcinseller, çingeneler, nihayet siyahlar. Müzik başta olmak üzere sanattaki muvaffakiyetleri bile Nazi Almanyasındaki siyahların “ari Alman ırkını kirleten unsurlar” olarak görülmesini engellemedi. Kesin sayı yoktur lakin binlerce siyahın Almanya’daki toplama kamplarına götürüldüğü, birçoklarının öldürüldüğü bilinir. Buna rağmen siyah kırımından çok az kelam edilmiştir. Bunun nedeni olarak siyahların Museviler ya da çingeneler üzere “yok edilmek üzere işaretlenmemiş olmaları” gösterilir. Lakin öldürüldüler, kısırlaştırıldılar. Kendileri idaresi ele geçirmeden evvelki yıllarda siyah-beyaz evliliğinden doğmuş olan çocuklara Rheinlandbastard (Rhineland Piçi) kederi Naziler. O çocuklar daha sonra öteki çocuklar dünyaya getirmesinler diye kısırlaştırılmışlardı da.
West aptalı, Nazilerin 1935’de yürürlüğe soktukları Nürnberg ırk yasalarında siyahların “yabancı kanı taşıyan azınlık” olarak adlandırıldıklarını bilmez. 1941 yılında siyah çocukları Alman okullarına almamanın “resmi politika” haline geldiğini de.
Yahudiler “hedef alınarak” yok edildi. Çingenelerle eşcinseller de. O nedenle sayılarından haberdarız hepsinin. Fakat “hedef alınmadan” öldürülen siyahların sayısı tam olarak bilinmiyor. Bu türlü de olsa siyahlara yönelik cinayetleri olmamış sayamayız. West aptal, biz değiliz.
West “dünyanın düz olduğuna” da inandığını söylemişti bir orta. Kendi dünyası “düz” olabilir, inanması doğal. Ancak Hitler’e “övgüler” düzmesi olağan değil.
Dünyanın düz olduğunu savunmakla en fazla cehaletine cehalet katmış olur. Fakat Hitler’i sevmekle? Kendini, hem de istekli olarak “manevi katil” yapar.
“Potansiyel katil” demektir.
