Peter Pan sendromu (Peter Pan kompleksi), büyüme korkusu olan çocuklarda ve olgun oldukları halde çocuk üzere davranan (sosyal açıdan) insanlarda görülen davranış bozukluklarına verilen isimdir.
İsmi, James Matthew Barrie’nin Peter Pan isimli romanından gelmektedir. Çok fazla bilinmemesinin yanı sıra hayli önemli bir sendrom olan Peter Pan Sendromu büyümeyi reddediyor.
Peter Pan’ı sadece bir kitap ismi olarak anımsıyor olabilirsiniz lakin birebir vakitte çok değişik bir sendromun da ismi. Bu sendroma yakalanan beşerler büyümeyi reddediyorlar. 1983 yılında Psikanalist Dan Kiley tarafından ortaya çıkarılan bu sendrom, bireylerin sorumluluk sahibi olmaya başlamasıyla kendisini gösterir.
Bu sendrom en çok olgun yaşta ortaya çıkmaktadır (sosyal vazifeleri olduğu andan itibaren). En çok bekar insanlarda görülmektedir. Dan Kiley’e nazaran, bu sendromun küçüklükte, annenin baskısı ve babanın otoritesizliğinden kaynaklanmaktadır.
Sorumluluktan daima kaçarlar
Peter Pan Sendromu olan bireyler ekseriyetle sorumluluklarından kaçmaya çalışırlar. Bir yetişkin değil de bir çocuk olarak kalmak isterler ve daima macera peşinde koşarlar. Ne evlenmek ne de çocuk sahibi olmak isterler. Tabi bu sendrom dışında evlilik ve çocuk yapmak bir tercihtir orası farklı lakin yalnızca bu hastalık sebebiyle evliliği ve çocuk sahibi olmayı büyük sorumluluk olarak gördükleri için bundan kaçınırlar.
Peter Pan Sendromu Belirtileri
Sendromun birinci belirtisi nakdî açıdan sorumluluk duymamaktır. Sendromu olan kişi ekseriyetle bu sorumluluğu ebeveynlerine yıkarlar. Bunun dışında bir öteki belirti istikrarlı bir meslek inşa edememek, daima diğer işler peşinde koşmak, emek sarf etmeden hayali maksatlar belirlemek üzere belirtiler vardır. Peter Pan Sendromu olan bireyler beşerler ile uygun bağ kuramaz, gelecekten büyük endişe duyar ve başarısız oldukları vakit daima diğerlerini suçlarlar. Hatta aşı olmayı bile sorumluluk olarak gördükleri için alakadan kaçınırlar. Bu yüzden ikili bağlantıları ya süreksiz ya da hiç olmaz.
Bu sendrom başka kısımlara ayrılmaktadır:
10-15 yaş ortası: Çocuk dış dünya ile temasını, dehşet yüzünden, koparmaya çalışıyor. Misyonlarından kaçıyor ve yalnız kalıyor.
16-22 yaş ortası: Kendini beğenme ve maçoluk hissediliyor.
23-25 yaş ortası: Hayattan mutsuzluk ve rahatsızlık hissediliyor.
26-44 yaş ortası: Sendrom ilerliyor ve durum daha vahim oluyor.
45 yaşından itibaren: Tekrar çocuk olmaya çalışılıyor ve istenilmeyen hayat modundan uzaklaşılıyor.
Ünlü müzikçi Michael Jackson’ın da bu hastalığa yakalandığı belirtilmektedir.
Aşırı denetimci ebeveyn olmayın
Bu sendroma bireyin yakalanmasındaki en büyük sebep çok denetimci olan ebeveynlerdir. Sorumluluk alamayan çocuklar ileride de sıkıntıları ailelerinin çözeceğini düşündükleri için yetişkin oldukları vakit da bu misyonun ailede olduğuna inanırlar. Bu sebeple de büyümeyi reddederler.
https://tr.wikipedia.org/
https://haberciniz.biz/
