Runeler yüzyıllardır kullanılan kadim sembollerdir. Runeler sihirli ve dinî simgelerdir ve bu nedenle de büyüyle ilgili bir harekette kullanılan yazının oluşumunda kullanılırlar.
Eski dinlerin kadim alfabesidir ve her bir harf kendi manasını içerir, bu istikametiyle sembollere benzerler. Runik yazı Birinci Çağ Orta Asya toplumları, Etrüskler, Macarlar ve vaktiyle Kuzey Avrupa ülkelerinde (İsveç, Norveç, Finlandiya, Almanya vs.) yaşayanlar tarafından kullanılmış bir yazı sistemidir.
Bu yazı sisteminin, Kuzey Avrupa ülkelerinde kullanılmış alfabesine runik alfabe ya da Futhark ismi verilir. Rune sözü Eski İngilizce’de “sır, gizem” manasına gelen rün ve Eski İskandinav lisanında “büyülü sembol, gizli ilim” manasına gelen runir kökenlerinden gelir.
Bu sembollere “rune” denmesinin sebebi hakikaten de bir rune sembolünün temsil ettiği kavrama dair kavramın var olduğu vakitten bu vakte kadarki tüm bilgileri ve sırları taşımasıdır. Vikingler periyodundan (8.yüzyıl) evvelki vakitlerde kullanılan ve 24 rune sembolünden oluşur. Elder Futhark alfabesinin kullanıldığı periyoda ilişkin bulunan arkeolojik yapıtlardan bu bilgilere ulaşılmıştır.
Runeler büyü değildir
Runeler büyü değildir. Tılsımlar yapılırken Rune sembollerinin güçlerinden faydalanıp istenilen hususla ilgili çalışma yapılır. Bir şeyin büyü olabilmesi için çeşitli varlıklardan yardım alınması gerekir.
Günümüzde iş hayatı, bağlantılar, şifa, muvaffakiyet, rahmet üzere bir çok alanda runelerin takviyesi çok güçlüdür. Bunun için çeşitli tekniklerle runelerin gücünün açığa çıkarılması gerekir.
Her bir rune sembolü tabiattaki bir güce denk gelir ve hepsinin çalıştıkça kendini gösteren bir imgesi vardır. Uygun yollarla rune sembolü bir yere işlendiğinde denk geldiği bu gücü/enerjiyi yaymaya başlayacaktır.
Runelerle çalışmaya başladığında kişi birinci evvel sembolün ruhsal, sezgisel ve duygusal özelliklerini tecrübeler lakin disiplinli bir halde runelerle çalışan bir kişi ilerleyen vakitlerde runelerin fizikî tesirlerini de deneyimleyecektir.
