Yıllarca bir ticari takside saat 15.00 ile 03.00 ortasında sürücülük yapan genç, mukavelesi feshedilince İş Mahkemesi’ne müracaat ederek taksi plakası sahibinden davacı oldu. Davacı, ödenmeyen kıdem ve ihbar tazminatları ile fazla çalışma ve yıllık müsaade fiyatı alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etti.
İHA’nın haberine nazaran, davalı taksi sahibi ise davacı ile ortasındaki ilginin işçi-işveren ilgisi olmayıp hasılat kirası olduğunu, bu nedenle misyonsuzluk kararı verilmesi gerektiğini öne sürdü. Davacının emekçi olarak çalıştığını kabul etmemekle birlikte davacıya ilişkin istifa dilekçesi sunduklarını belirterek davanın reddini savundu. İş Mahkemesi, fiyat ödeme sisteminde ne kadar çalışırsa çalışsın mal sahibine verilen ölçünün değişmeyeceği, ticari taksi sahibinin günlük kendisinin aldığı ölçüden ayrıyeten sürücüye fazla mesai ödemesi hâlinde fazla çalışmanın büsbütün kendi aleyhine olacağı vurgulandı. Bu nedenle fazla çalışma fiyatı talebinin reddedildiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verildi.
Her iki taraf avukatı da kararı temyiz edince devreye Yargıtay 9. Hukuk Dairesi girdi. Mahkeme kararının bozulduğu Yargıtay kararında, “Fazla çalışma fiyatının zamsız fiyatının yevmiyenin içinde ödendiği kabul edilerek, fazla çalışma fiyatının yüzde 50 artırımlı kısmı hesaplanıp karar altına alınmalıdır” denildi.
Emsal niteliğinde
Yeniden yapılan yargılamada İş Mahkemesi birinci kararında direndi. Bu karar da temyiz edilince devreye bu defa Yargıtay Hukuk Genel Heyeti girdi. Emsal nitelikte bir karara imza atan heyet, taksicilere fazla mesai fiyatı verilmesi gerektiğine hükmetti.
Kararda, “Hasılata bağlı günlük yevmiyeli olarak çalışma sisteminde, haftalık 45 saati aşan bir çalışması bulunması durumunda personelin fazla çalışma fiyatına hak kazanacağı kabul edilmelidir. Fazla çalışma fiyatının zamsız fiyatının yevmiyenin içinde ödendiği kabul edilerek fazla çalışma fiyatının yalnızca yüzde elli artırımlı kısmı hesaplanmalıdır” denildi.
